بیشتر از گذشته استان تاریخی شیراز بدانیم

استان شیراز

شهر شیراز با مساحت 1268 کبلومتر مربع یکی از بزرگترین و در عین حال زیبا ترین شهر های ایران است که به عنوان مرکز استان فارس در منطقه کوهستانی زاگرس واقع شده و با قرار گیری در ارتفاع 1486 متری از سطح دریا آب و هوایی معتدل دارد.شیراز از پیشینه تاریخی بسیلری برخوردار است و از دیر باز به واسطه مرکزیت نسبی اش در منطقه زاگرس جنوبی و حاصلخیزی خاک به زیستگاه طبیعی اقوام باستانی تبدیل و همواره مورد توجه حاکمان و پادشاهان ایرانی قرار داشته است.قرار گیری این شهر در مسیر راه های تجاری داخل ایران به بنادر جنوب همچنین به اهمیت تجاری این منطقه افزوده است.جانمایی نخستین این شهر در محل قصر ابو نصر یا تخت مادر سلیمان در شش کیلومتری شرق شیراز کنونی بوده است که از جمله شهر های هخامنشیان به شمار می آید.نام کنونی شهر از قله ای به نام (تیرازیس)یا (شیرازیس)اخذ شده است.قله ای مشرف بر شهر باستانی شیراز که بنا بر گفته پروفسور ویلفرد لیمبرت باستان شناس برجسته موزه بریتانیا در کتیبه ای عیلامی مربوط به 2000 سال بیش از میلاد به آن اشاره شده است.شکل گیری شیراز کنونی اما به دوران استیلای امویان بر ایران مرتبط است .در این دوره به سبب نابودی اصطخر (پایتخت قدیمی فارس)مردم این شهر به منطقه ای جدید کوچ کرده و بدین ترتیب به شهر کنونی شیراز موجودیت میدهند.موقعیت استراتژیک این شهر منجر به آن شد تا شیراز در سده چهارم و پنجم هجری قمری به عنوان مرکز حکومت سلاطین آل بویه برگزیده شود.با فرو پاشی آل بویه اتابکان فارس(سلغریان)از نیمه سده 6 هجری قمری بر شیراز مستولی شدند و روند توسعه و آبادی این شهر را که از زمان آل بویه آغاز شده بود ادامه دادند.حمله وحشیانه مغول ها نیز نتوانست به تخریب شهر بیانجامد چرا که ابوبکر بن سعداز حکمرانان سلغری به پرداخت مالیات ب مغولان رضایت داد و بدین ترتیب شهر را از ویرانی و قتل عام رهایی بخشید.شراز همچنین با تسلیم شدن شاه شجاع فرماندار پارس از قتل عام تیمور نیز در امان ماند و توانست جایگاه خود را  به عنوان مهد و هنر حفظ کند.با قدرت گیری صفویان در سال 909 هجری قمری شیراز به تسخیرشاه اسماعیل درآمد و به دستور وی رهبران مذهبی اهل سنت کشته شده و دامنه اختلافات مذهبی در آن به گونه ای بالا گرفت که شیراز به مدت های طولانی به جولانگاه حیدری ها(پیروان شیخ حیدر صفوی)و نعمتی ها(پیروان شاه نعمت الله ولی)تبدیل شد.حمله افغان ها به ایران که منجر به سقوط صفویه در سال 1722 میلادی شد شیراز را نیز تحت تاثیر خود قرار داد و علیرغم مقاومت نه ماهه مردم این شهر در برابر محاصره افغان ها و قحطی در نهایت شهر به تسخیر آنها در می آید و در جریان حمله و حاصره بیش از 100 هزار تن از ساکنان خود را از دست می دهد.نادر شاه افشار اما خیلی زود شهر را از کنترل افغانها خارج نموده و دستور به بازسازی خرابی های به بار آمده میدهد.این روند ادامه میابد تا اینکه با شورش حکمرانان محلی پادشاه افشاری سپاهی را روانه شیراز نموده و شهر را پس از چهار ماه محاصره تصخیر میسازد و پس از آن بسیاری از مردم شیراز را به هلاکت میرساند.با قدرت گیری کریم خان زند در سال 1180 هجری قمری و انتخاب شیراز به عنوان پایتخت حکومت تازه تاسیس زندیه فصل نوینی در تاریخ این شهر آغاز میشود و پادشاه زند بازسازی عمده شهر را در دستور کار خود قرار داده  وبناهای بسیار ارزشمندی در آن میسازد.جانشینان کریم خان اما موفق به حفظ سلسه ی زندیه نمیشوند و با روی کار آمدن قاجارها آقا محمد خان قاجار پایتخت را به تهران منتقل مینماید و شیراز توسط حاکمان محلی یا شاهزادگان قاجاریه اداره میشود.با این حال نقش خود را به عنوان یکی از شهر های بزرگ ایران در تمام دوران حکومت قاجاریه و پهلوی حفظ کرده و همچنان به عنوان یکی از ابر شهر های ایران به حیات خود ادامه میدهد.شیراز در میان مردم ایران به شهر شعر و ادب مشهور است.در عین حال بسیاری از سوغاتی های آن زبانزد اقوام مختلف ایرانی است.سوغاتی هایی همچون کلوچه و مسقطی.فالوده.نان شیری.نان یوخه و...که در کنار انواع صناع دستی شامل گبه.گلیم.منبت کاری.نمد.حصیر بافی.خاتم کاری.خراطی و...همواره خاطره ساز خوبی برای یک سفر دلنشین به شمار می آیند.

کاخ اردشیر بابکان

کاخ اردشیر بابکان مجموعه ای است که اردشیر بابکان آن را در سده سوم میلادی و در اواخر دوران پادشاهی اردوان پنجم اخرین پادشاه اشکانی ساخت  و بدین ترتیب باید آنرا نخستین اثر معماری ساسانیان به شمار آورد.کاخ در 2 کیلومتری شهر فیروز آباد فارس (اردشیر خوره)و در کنار روستایی به نام آتشکده قرار گرفته است و از این رو گاه به آن آتشکده فیروز آبتد نیز اطلاق میکنند و برخی بر این باورند که این عمارت نه کاخ ییلاقی پادشاه بلکه در واقع آتشکده اعظم فارس است.این بنای تاریخی با زیر بنای بالغ بر 5700 متر مربع از بخش های مختلفی چن مجموعه های ایوانی .سه تالار گنبد دار.حیات و تالار های مسقف تشکیل شده  و سازندگان آن برای ساخت از مصالح سنگ.گچ و ساروج استفاده کرده اند.عمارت همچنین از نخستین نمونه های معماری گنبدی ایران به شمار می آید که بعد ها الگو گیری از آن در معماری ایرانی_اسلامی بسیار متداول گشت.ستون های چهار گوش سنگی  که از سنگ های میخکی در پایه بهره برده اند .تزئینات گچ بری حیرت انگیز و مستحکم .نوع معماری و برداشت هایی که به ویژه در سر در ها از تخت جمشید الهام گرفته شده.سبک تو در توی تالار ها به همراه شیوه نوین گنبد سازی.این کاخ باستانی را بسیار شگفت انگیز نموده است.کاخ در نمای بیرونی به سبب آنکه فاقد پنجرهمیباشد به مانند دژی مستحکم به نظر می آید.این نما به مانند تاق کسری در بیستون دارای ستون های چسبیده به دیوار است.در ضلع شرقی کاخ اختمان های گنبدی شکل عظیمی وجود دارد که شیوه گنبد زنی در آن محوریت مرکزی حذف و گنبد به وسیله فیلپوش  و ملات گچ شکل گرفته و قسمتی از نوک سقف آن نیز به قطر 1 متر باز گذاشته شده است.این تالار ها به گفته اصطخری جایگاه سه آتش مقدس بوده است و گنبد میانی بر روی یک هشت ضلعی  و دو گنبد دیگر روی یک شش ضلعی ساخته شده است.شیوه معماری در این کاخ در ادامه اصول معماری هخامنشیان شکل گرفته و زیر بنای اصول معماری ساسانیان را شکل داده که بعد ها نیز در معماری اسلامی پی گرفته شده است و در آن فضا سازی ها کاملا متفاوت و متمایز از یکدیگرند به طور مثال کاخ اداری یه تقلید از اسلوب اشکانهی به ایوانی بزرگ و باز ختم و سپس به سرسرای گنبد دار بزرگی میرسد که اعمال این شیوه کاملا متفاوت با معماری شناخته شده ای است که از هخامنشیان سراغ داریم.مصالح به کار رفته در ساخت این کاخ از مواد و مصالح قابل دسترسی چون لاشه سنگ و ملاط سنگ گچ تهیه شده است که لایه ای از ملات گچ نمای آنها را از دو طرف دیوار ها پوشانده تا جلوه زیبا تری به منظر عمومی کاخ بدهد.گاخ اردشیر بابکان به عنوان سندی ارزشمند از معماری عهد ساسانی در 15 دی ماه 1310 با شماره 89 به فهرست آثار ملی ایران راه یافت.

ارگ کریم خان زند

ارگ سلطنتی کریم خان با دارالحکومه زندیه یکی از آثار تاریخی ارزشمند شهر شیراز است  که قدمت آن به دوران سلطنت کریم خان زند موسس سلسله ی زندیه باز میگردد که در سال 1766 میلادی دستور ساخت آنرا در زمینی به مساحت 12800 متر مربع با حدود 4000 هزار متر مربع زیر بنا صادر نمود تا به عنوان منزلگاه  و مرکز حکومت خود و جانشینانش مورد استفاده قرار بگیرد. ارگ سلطنتی ب تاسی از موارد استفاده آن ترکیبی از دو معماری مسکونی و نظامی است.بخش درونی ارگ که مورد استفاده خاندان سلطنتی است ئر هریک از اضلاع شمال جنوب و غرب دارای یک ایوان و 6 اتاق مسکونی است که دیواره های آنها به طز بسیار زیبایی نقاشی شده است .در ضلع شرقی حمام خصوصی و برخخی امکانات خدماتی قرار گرفته و فضای عمومی این بخش با مجموعه ای از آبنما و باغچه تشکیل شده است.برای حفظ حریم سلطتنتی تمامی اتاق ها از داخل به هم مرتبط شده اند تا افراد اندرونی بدون نیاز به وارد شدن به حیاط بتوانند در فضای داخلی تردد نمایند.در هرضلع عمارت اندرونی در دوطرف ایوان .اتاق شاه نشین و دو اتاق کوچک قرار گرفته است که توسط راه رویی به شاه نشین مرتبط میشوند.این اتاق ها اگر چه در تزئینات بیرونی با اتاق های شاه نشین تفاوتی ندارند اما در نمای داخلی کیفیت مواد و مصالح به کار رفته در بدنه و نقاشی های روی دیوارها در سطحی پایین تر قرار دارد و همچنین هر اتاق در قسمت پشتی به پستویی منتهی میشود.شاه نشین اصلی یا تابستانی در جبهه غربی بنا قرار گرفته که دو ستون چوبی یک تکه از درخت سرو با نقوش تزئینی مارپیچ در قسمت ایوان به همراه مقرنسی زیبا عمده تزئینات آن ب شمار می آید و در زمان قااریه در ایوان های جنوبی و غربی جایگزین ستون های اصلی شده است که از سنگ یکپارچه معروف به گندمک ساخته شده  و بر روی آن تزئینات گل شاه عباسی نقش بسته بود.این ستون هارا امروزه تنها در شاه نشین زمستانی که در ضلع شمالی ارگ قرار گرفته میتوان مشاهده نمود. حوض یزرگی به همراه چند فواره روبروی عمارت اصلی قرار دارد که به آبراهه ای متصل میشود که در راستای طول شمالی_جنوبی بنا امتداد یافته و در انتها به یک گودال مکعب شکل سنگی منتهی میشود.آب این حوض تا بیش از تخریب قنات رکن آباد از این طریق تامین میشود.در بخش نظامی و اداری ساختمان ارگ توسط چهار برج آجری به ارتفاع 15 متر.بارویی کنگره دار به ارتفاع 12 مترو ضخامت 3 متر در پایه و 2/8 متر در راس و نیز خندقی که سابقا دو آن حفر شده بود مورد حفاظت قرار داشت.بر روی دیوار ناودان هایی سنگی جهت هدایت آب باران  و مزقله ها و جان پناه های متعددی جهت تیر اندازی  و دفاع از حمله احتمالی تعبیه شده است.برج شمال غربی ارگ در زمان ساخت به سبب نشست خاک و عدم تحمل پذیری بستر زمین برای تحمل وزن آن به موازات برج های دیگر قرار نگرفت و جابجایی آن به سمت غرب  منجر به آن شد که ساختار مستطیلی شکل ارگ حفظ نشود .برج در محل جدید خود نیز به دلایل گفته شده دچار فرو نشست شد که این روند به کج شدن آن انجامید.

باغ ارم

باغ ارم که عموما آنرا به عنوان یکی از نمادهای باغ ایرانی برمیشمارند باغی قدیمی است که تاریخ ساخت و بنیانگذار اولیه آن به درستی مشخص نیست .اما از قرائن موجود در سفرنامه ها اینگونه استنباط میشود که باغ در روزگار سلجوقیان و آل اینجو پابرجا بوده است.جدا از کریم خان زند که در حفظ و بهسازی باغ کوشش فراوانی کرد سران ایل قشقایی در دوران قاجار به مدت 75 سال باغ را در اختیار داشتند و در همین مدت نیز هعمارتی را در آن بنا ساختند.همچنین در زمان سلطنت ناصرالدین شاه قاجار  نیز عمارت دیگری توسط حسینعلی خان نصیرالملک پی ریزی و با مرگ وی توسط ابوالقاسم خان نصیرالملک به اتمام رسید که امروزه به عنوان عمارت مرکزی نماد باغ ارم به شمار می آید.این عمارت زیبا از سه طبقه یا تزئینات فراوان تشکیل شده و در پیشانی آن دو نیم دایره در دو طرف و یک تابلو بزرگ با تصاویری از شاهنامه فردوسی  و نبرد شاهان قاجار در وسط در نظر گرفته شده است که به شکوه و عظمت و زیبایی آن افزوده است.جدای از این خصوصیات عمارت از منظر معماری .نقاشی. کاشی کاری و گچ بری از شاهکارهای قاجاریه به شمار می آید.زیبایی قدمت و تنوع بالای گیاهی باغ منجر به آن شد تا در تاریخ 6 تیرماه 1390 در سی و پنجمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو باغ ارم شیراز به فهرست میراث جهانی افزوده شود.باغ در دوران پهلوی از سران ایل قشقایی باز پس گرفته شد و پس از تعمیر به دانشگاه شیراز اهداء گردید که همچنان در اختیار دانشگاه قرار دارد و از ساختمان آن دانشکده حقوق و از محوطه آن نیز دانشکده کشاورزی بهره برداری به عمل می آورد.

باغ عفیف آباد

باغ گلشن یا عفیف آباد با وسعتی در هحدود 127 هزار متر مربع به عنوان نمونه کاملی از هنر گل کاری ایرانی یکی از زیباترین باغ های تاریخی شهر شیراز به شمار می آید.قدمت این باغ زیبا و منحصر به فرد که در سال 1351 و با شماره ثبتی 913 به فهرست آثار ملی ایران راه یافته و شامل یک کاخ سلطنتی.موزه نظامی.قهوه خانه سنتی وحمام خزینه ای و یک باغ ایرانی است به دوران صفویه باز میگردد.باغ در سال 1284 هجری قمری توسط میرزا علی محمد خان قوام الملک دوم خریداری و مورد بازسازی قرار میگیرد.اما شهرت آن به دورانی باز میگردد که عفیفه خانم خواهر زاده قوام الملک دوم در اواخر دوران قاجار آنرا تصاحب کرده و به آبادی و بهساز آن میپردازد.به همین سبب است که باغ گلشن به عفیف آباد نیز مشهور است.در دهه 40 خورشیدی باغ از طرف وارثان آن به فرح پهلوی هدیه میشود و او نیز آنرا طی مزایده ای در سال 1340 به ارتش واگذار میکند.این نهاد نظامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی با بهسازی عمارت داخلی در 29 فروردین 1370آنرا به بزرگترین موزه های سلاح خاورمیانه تبدیل و با نمایش مجموعه ای از سلاح های سرد و گرم.خودکار و نیمه خودکار.انواع شمشیر.زره.نیزه.کلاه خود.سپر.انواع تفنگ های سرپر.سنگ چخماخ.تفنگ های شکاری .تپانچه و مسلسل و نیز تفنگ های شخصی فتحعلی شاه .ناصرالدین شاه.مظفرالدین شاه.رضا شاه و محمد رضا پهلوی و همچنین اسلحه های نهضت جنگلی و مسلسل رئیس علی دلواری آماده بازدید عموم میگرداند.

آرامگاه خواجوی کرمانی

آرامگاه خواجوی گرمانی در جوار دروازه قران در ابتدای جاده شیراز _اصفهان در تنگ الله اکبر و در دامنه کوه صبوی یکی از جاذبه های زیبای گردشگری است که با شماره 916 به فهرست آثار تاریخی ایران افزوده شده است.قرارگیری آرامگاه در ارتفاع و گذر آب چشمه رکن آباد از کنار آن بر زیبایی آن افزوده است .همچنین بازدید از سه غار کوچک که کمی بالاتر از مقبره خواجو قرار دارند بسیار هیجان انگیز است  به ویژه آنکه بدانیم محل عبادت و ریاضت زهاد و مشایخ و از جمله خواجو بوده و دیگری محل قبر خواجه عماد الدین محمود وزیر معروف شاه شیخ ابو اسحاق اینجو است .بنای آرامگاه که مقبره آن در فضای باز قرار گرفته در سال 1315 خورشیدی ساخته شده.برگذاری مراسم اختتامیه کنگره بزرگداشت خواجو در شیراز منجر به آن شد تا شهرداری شیراز و استانداری فارس در سال 1370 مرمت و بازسازی آرامگاه را در ستور کار خود قرار دهند و در ضمن بازسازی کف و بدنه و اخت دیواره های سنگی مجسمه ای سنگی از خواجو را نیز در اینجا نصب نمایند.شایان ذکر است خواجو جمال الدین ابو عطا محمود بن محمود کرمانی در سال 679 هجری قمری در کرمان به دنیا آمد و با بزرگانی چون عبید زاکانی .سلمان ساوجی.عماد فقیه کرمانی .خواجه حافظ شیرازی و شیخ امین الدین بلیانی مراوده و نزدیکی بسیاری داشت.

دروازه قرآن

دروازه قرآن شیراز که تنها یادگار باقی مانده از 6 دروازه تاریخی این شهر به شمار می آید امروزه یمی از نماد ها و در عین حال از جاذبه های گردشگری شیراز است که هرساله پذیرای گردشگران فراوانی از نقتط مختلف ایران و جهان است .دروازه قرآن در ابتدای تنگ الله اکبر در بخش شمالی شهر شیراز واقع شده است.این تنگ منظری طبیعی بر کرانه مسیل شمالی شهر و جداکننده دو رشته کوه الله اکبر و صبوری(کوه چهل مقام و کوه بابا کوهی)است.در گذشته نچندان دور از اهمیت استراتژیکی برخوردار بود چرا که این دره تنها راه ورودی شیراز از شمال ایران به شمار می آمد.آنچه امروزه از این تنگه زیبا و تاریخی باقیمانده متاسفانه متفاوت از ساختار طبیعی و تاریخی آن است و شهرداری وقت شیراز در حدود دو دهه پیش اقدام به پر کردن و عریض نمودن آن کرد.بدین ترتیب راه ورودی شهر را از زیر دروازه قرآن به روی دره انتقال داده شد که ای اشتباه بزرگ شهر سازی در جریان سیلاب 5 فروردین 1398 به کشته شدن 20 نفر از مسافرانی انجامید که با خودروهای خود قصد ورود به شهر را داشتند.دیواره این تنگه طبیعی جدا از دروازه قرآن همچنین در بر دارنده ی آرامگاه خواجوی کرمانی و نش برجسته رستم است که این نقش برجسته در تاریخ 16 اسفند 1384 به فهرست آثار ملی ایران افزوده شد.دروازه قرآن در دوران حکومت عضد الدوله دیلمی از امرای خاندان آل بویه ساخته شد.بعد ها و به مرور زمان فرسایش دروازه آن را غیر ایمن ساخت و لذا کریم خان زند دستور نوسازی آنرا در زمان حکومت خود صادر میکند.همچنین دستور میدهد تا اتاقکی در بالای آن ساخته شود.این اتاقک محل قرار گیری دو جلد قرآن بزرگ نفیس به خط ثلث منسوب به ابراهیم سلطان نوه شاهرخ تیموری بود.قرارگیری این قرآن های نفیس که به دلیل سنگی و ابعاد بزرگشان به قرآن هفت منی مشهورند و هم اکنون در موزه پارس شیراز از آنها نگهداری میشود باعث شد تا نام دروازه به طاق قرآن یا دروازه قرآن تغییر پیدا کند.دروازه در دوران قاجاریه بارها به ذلایل رخداد های طبیعی و از جمله وقوع چندین زلزله دچار صدمات زیادی شد که توسط محمد زکی خان نوری مورد بازسازی قرار گرفت.با این وجود نوسازی دستوری کشور در دوران پهلوی اول باعث شد تا دروازه کریم خانی به منظور توسعه راه شمالی شیراز سال 1315 به وسیله انفجار دینامیت به صورت کامل تخریب گردد.بعد ها حسین ایگار (اعتماد التجار)که از بازرگانان معروف شیراز بود  هزینه بازسازی این دروازه تاریخی را تقبل کرده و بدین ترتیب بار دیگر دروازه قرآن  در سال 1328 در ورودی شهر قرار میگیرد.دروازه جدید به دلیل بزرگی ابعاد کمی دورتر از موقعیت اولیه حود بنا شد.همچنین با اعمال تغییراتی در ساخت آن ورودی هایی در دو طرف دروازه تعبیه شد که به اتاقک هایی راه داشت که امروزه مدفن ایگار و همسرش می باشد.این اتاقک ها در مدل قاجاریه به عنوان پاسگاه نظامی و ایستگاه راهداری کاربرد داشت.دروازه قرآن که در 19 آذر 1375 با شماره 1800 به فهرست آثار ملی ایران راه پیدا کرد.

شاه چراغ

بقعه شاه چراغ مدفن مبارک امامزادگان احمد بن موسی(شاه چراغ)و محمد بن موسی (ع)از برادران امام رضا (ع)اسیت که در راه پیوستن به برادر خود به سوی خراسان توسط افراد مامون خلیفه عباسی در شهر شیراز کشته و پیکر مطهرشان در محل کنونی به خاک سپرده میشود.با کشف مدفن ایشان در اوایل قرن هفتم هجری ابوبکر بن سعد بن زنگی که از اتابکان فارس به شمار می آمد دستور ساخت بنایی را صادر میکند که نخستینبقعه متبرک حضرت به شمار می آید.در طول زمان ترمیم هایی بر روی این بقعه اعمال شده که از آن جمله باید به مرمت بنا توسط ملکه تاشی خاتون مادر حاکم فارس در سال 722 خورشیدی اشاره کرد که در طی آن در ضمن ساخت مدرسه فضای مناسبی نیز برای استراحت زوار در نظر گرفته شد همچنین گنبد بزرگ آرامگاه نیز به دستور ایشان بنا شد.شاه اسماعیل اول نیز در سال 885 خورشیدی دستور بهسازی آرامگاه را صادر کرد.همچنین نادر شاه نوجه خاصی به این آرامگاه متبرک داشت و دستور داد تا ضمن مرمت کل بنا یک قندیل طلای 720مثقالی نیز از طرف پادشاه به زیر گنبد آویخته شود که این قندیل در جریان زلزله سال 1290 شیراز که به تخریب کامل آرامگاه انجامید در معرض فروش قرار گرفت تا هزینه بازسازی بنا تامین شود.از اقدامات مهم دیگری که در ساخت و تجهیز آرامگاه موثر بود میتوان به ساخت ضریح مقدس در سال 1206آیینه کاری ساختمان شاه چراغ به دستور فرهاد میرزا حاکم فارس در سال 1221 نصب در های نقره ای رواق و ساخت ضریح نقره ای دوم توسط ضلل السلطان مسعود میرزا و حاجی نصیرالملک در خلال سالهای 1251تا 1270 بازسازی کلی بنا به دلیل وقوع زلزله و نصب گنبد بر روی آن در سال 1202 خورشیدی توسط حسینعلی میرزا فرمانروا و حاکم فارس و تعمیر مجدد گنبد  به دستور ظهیرالدوله در سال 1231 باز هم به دلیل خسارات وارد آمده بر اثر زلزله و... اشاره نمود.یکی دیگر از عمده ترین دوره های بازسازی بنا به سال1339 باز میگردد که در پی مرمت و نوسازی ساختمان گنبد طراحی کاشی کاری آن توسط استاد عیسی بهادری صورت گرفت.بنای کنونی حرم مشتمل بر ایرانی در جلو و حرمی گسترده در پشت ایوان است که در چهار طرف آن چهار شاه نشین قرار گرفته و مسجد نیز در سمت غرب حرم بنا شده است.حیاط دارای دو ورودی اصلی و دو درب فرعی است و در میان آن حوض بزرگ فواره داری تعبیه شده است.حرم شاه چراغ در سمت غرب حیاط و حرم سید میر محمد در سمت شمال شرقی قرار دارد.دور تا دور حیاط اتاق هاییدو طبقه ساخته شده که در پیشانی جرز های جلو آنها کاشی کاری شده است و در محوطه آن واحد هایی چون پاسگاه انتظامی.دفتر پست و مخابرات .کتابخانه و موزه قرار گرفته است.بقاع متبرک شاه چراغ که به آستان احمدی و محمدی معروف است در نزد ایرانیان به ویژه مرد شیراز از احترام و اوج بالایی برخوردار بوده و شیعیان ایران هرساله مشتاقانه به سوی آن میشتابد.